• 0475 769148
  • Groenstraat 2a, 6088 CW Roggel
  • Ma-Do: 8:30-17:00 uur | Vrij 8:30 - 12:00 uur

De mens centraal

Trots op de succesverhalen van bewoners

Ervaringen van bewoners

Bij Care+ staat de mens centraal. We gaan uit van wat hij of zij kan. Mooie woorden, die pas iets waard zijn als we ze in de praktijk weten te brengen. Daarom zijn we bijzonder trots op de succesverhalen van bewoners. Want de beste graadmeter is hoe zij onze dienstverlening ervaren.

Dankzij Care+ ben ik erachter gekomen dat ik last heb van ADHD en autisme. Daar kan ik nu aan werken en dat lukt ook. Het gaat steeds beter met me.

Ik ben niet meer opstandig geweest tegen de begeleiding omdat ik mijn lesje wel had geleerd, ik ben goed ingesteld op mijn medicijnen en ik ben drugsvrij. Dit heb ik toch allemaal te danken aan Care+! Nu woon ik in woonfase 2 en ben blij dat ik naar Care+ gekomen ben.

Uiteindelijk woon ik nu officieel vanaf november 2012 bij Care+ en ik ben nooit in gebruik teruggevallen. Ik doe nu dingen die ik leuk vind en die ik altijd heb willen doen. Ik zit op paardrijden en werk ook twee ochtenden op de manege. Op de dagbesteding van Care+ kook en bak ik en doe ik mee met een crea-bea programma.

Er kwam bij het huis waar ik woonde iemand van Care+ op bezoek en ik kreeg een tweede kans bij Care+ en die heb ik aangenomen.

Mijn doelen heb ik samen met mijn persoonlijk begeleider opgesteld. Eigenlijk wilde ik instromen in woonfase 2 of 3, maar uiteindelijk hebben we besloten dat het beter is dat ik woonfase 1 zou beginnen. Daar ben ik nu wel blij om, want ik heb een kleine terugval gehad. Daarom is het beter dat ik hier zit.

Iedereen krijgt een eigen zorgplan, wat betekent dat er voor iedereen persoonlijk bekeken wordt wat diegene nodig heeft om vooruit te kunnen. De lijnen binnen Care+ zijn heel kort, dit vind ik erg prettig.

Hier krijgt iedereen aandacht, juist ook als het goed met je gaat. Dat zorgt ervoor dat je je gezien en gehoord voelt.

Ik voel me betrokken bij Care+ en ben daarom voorzitter geworden van de cliëntenraad. Dit doe ik met veel plezier. Ik voel me bij Care+ begrepen en serieus genomen. Ik kan oprecht zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven gelukkig ben.”

Het motto van Care+ is dat iedereen (nog) een kans verdient en die besloot ik met beide handen aan te nemen. Het eerste wat me zo goed beviel was de continue aanwezigheid van begeleiding. Ik werd heel open en vriendelijk ontvangen, ik voelde me gelijk op mijn gemak gesteld. Hierdoor werd langzaamaan mijn vertrouwen in de hulpverlening weer hersteld.

Ik heb me nooit gezien of gehoord gevoeld. Hier heb ik dat wel, meteen vanaf het begin.

Ik word steeds zelfstandiger. Dat wil ik vasthouden, deze groei.

De zorg die mij geboden wordt, sluit aan op hetgeen ik nodig heb. Voor mij houdt dat in dat ik individuele gesprekken met de begeleiding heb, ondersteuning krijg in de externe afspraken en een stok achter de deur heb om mezelf positief te blijven ontwikkelen. Mede dankzij de begeleiding van Care+ heb ik mijn cannabisafhankelijkheid afgebouwd en inmiddels ben ik ruim zes maanden clean.

‘Samen werken we toe naar een mooie toekomst’

Peter* woont sinds 2015 bij Care+. De beginperiode was allesbehalve makkelijk: hij heeft zelfs tijdelijk ergens anders moeten verblijven. Maar na een afkoelperiode kreeg Peter een tweede kans. “Hier ben ik heel blij mee en deze kans grijp ik met beide handen aan.”

Nadat Peter rond zijn achttiende op zichzelf gaat wonen in Blerick, verhuist hij in korte tijd vier keer naar een andere woning. Peter is vaak agressief en komt daardoor geregeld in aanraking met de politie. Als hij 26 is, krijgt hij een agressietraining aangeboden. Ook wordt Peter behandeld voor zijn agressie, wat zo goed gaat dat hij begeleid gaat wonen.

Na deze successen gaat Peter weer in Blerick wonen. Daar wordt hij ambulant begeleid door een zorgaanbieder uit Noord-Limburg. In diezelfde periode begint hij te experimenteren met xtc en cannabis. En dan gaat het mis. “Uiteindelijk lopen de spanningen in het appartement waar ik woon hoog op tussen mij en een andere bewoner, waardoor ik in een heftige ruzie terecht ben gekomen en er sprake is geweest van agressie.” Peter wordt opgepakt en belandt in de cel. Nadat hij zijn straf heeft uitgezeten, krijgt hij reclassering toegewezen en komt hij bij Care+ terecht.

Maar Peters gedrag laat te wensen over. “Helaas krijg ik na een kort verblijf binnen Care+ een fysiek geweldsincident met een mede- bewoner, waardoor ik per direct ben overgeplaatst. Care+ accepteert geen geweldsincidenten.” Na twee maanden krijgt Peter de kans om weer terug te komen. Met succes, want hij woont nog steeds bij Care+.

“De zorg die mij geboden wordt, sluit aan op hetgeen ik nodig heb. Voor mij houdt dat in dat ik individuele gesprekken met de begeleiding heb, ondersteuning krijg in de externe afspraken en een stok achter de deur heb om mezelf positief te blijven ontwikkelen. Mede dankzij de begeleiding van Care+ heb ik mijn cannabisafhankelijkheid afgebouwd en inmiddels ben ik ruim zes maanden clean.”

“Care+ kijkt naar mijn kwaliteiten, waardoor ik mijn zelfvertrouwen kan vergroten. Zo heeft Care+ me begeleid naar vrijwilligerswerk, waardoor ik nu in de maatschappij mee kan draaien. Begeleiding staat voor 24 uur per dag voor me klaar en helpen me dagelijks waar dat nodig is. Dit vind ik erg prettig, omdat ik me zo gehoord en begrepen voel. Samen met Care+ ben ik aan het toewerken naar een mooie toekomst, om uiteindelijk zo zelfstandig mogelijk te kunnen functioneren in de maatschappij.”

‘Ik heb mijn lesje wel geleerd’

Mark* was deels afgekickt van een zware verslaving voordat hij bij Care+ kwam. In de periode die volgde had hij het zwaar met de ontwenning, en Mark bleef cannabis gebruiken. Uiteindelijk viel het kwartje en lukte het hem te stoppen met drugs. Een knappe prestatie waar hij trots op mag zijn.

“Ik had een zwaar verleden als poli gebruiker” vertelt Mark. Hij was verslaafd aan alles wat er was. Naar eigen zeggen gebruikte hij wel zeven verschillende middelen per dag. Het lukte hem om af te kicken, behalve van de cannabis. “Omdat ik het nog zwaar had met de ontwenning, was ik ook nog ontzettend brutaal tegen de begeleiding.”

Op de locatie waar Mark woonde, werd cannabisgebruik destijds gedoogd. “Ik rookte vijf gram per dag op, om mijn rust te krijgen, omdat ik heimwee naar Venray had en zo. Op een gegeven moment kwam de directrice bij me op bezoek en omdat ik brutaal was kreeg ik een duidelijk gesprek met haar. Ik had in één keer de gedachte om met de cannabis te stoppen, voorgoed.”

Maar Mark kreeg toch nog een kleine terugval, doordat hij op straat kwam te staan. Maar ook nu werd hij niet aan zijn lot overgelaten. “Er kwam bij het huis waar ik woonde iemand van Care+ op bezoek en ik kreeg een tweede kans bij Care+ en die heb ik aangenomen. Ik ben niet meer agressief geweest tegen de begeleiding omdat ik mijn lesje wel had geleerd, ik ben goed ingesteld op mijn medicijnen en ik ben drugsvrij. Dit heb ik toch allemaal te danken aan Care+! Nu woon ik in woonfase 2 en ben blij dat ik naar Care+ gekomen ben.”

‘Ik voel me serieus genomen door de begeleiding’

Anouk* heeft een psychische aandoening en is daarnaast gevoelig voor verslaving. Daardoor kan ze, ook al is ze volwassen, haar leven niet geheel zelfstandig inrichten. Dat is lastig te accepteren, vertelt ze, en is er de oorzaak van dat ze in de problemen raakte. Inmiddels is Anouk van de drugs af en heeft ze haar leven weer op de rit.

“Doordat ik mijn leven niet op de normale manier ingericht kreeg, verviel ik in destructief gedrag en dan met name door het niet meer innemen van mijn medicijnen, antipsychotica. Daarbij begon ik weer met softdrugs en niet veel later met partydrugs en alcohol. Ik werd er heel opstandig van en ik begon al gauw de grip op mijn leven te verliezen, al had ik dat zelf niet in de gaten. Voor de zoveelste keer. Ik raakte mijn huis kwijt en zelfs de GGZ wilde niet meer met mij in zee gaan, omdat ik mij niet behandelbaar opstelde en afspraken niet nakwam.”

Anouk kon nergens meer terecht. Ze sliep bij de nachtopvang en zat overdag bij de dagopvang. Nadat ze in een zeer zware psychose kwam, stortte ze op straat ineen. Daarop werd ze naar een gesloten afdeling gebracht. “Het was niet de eerste keer dat ik opgenomen ben geweest, maar het was wel de eerste keer dat ik besefte dat ik nu aan mezelf moest werken. Tijdens de opname kwam mijn moeder weer in mijn leven. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik op een gepaste manier kon afkicken in een dubbeldiagnose-afdeling, waar ik een half jaar ben behandeld en vandaaruit aansluitend bij Care+ kon wonen.”

“Begin 2012 zijn twee mensen van Care+ kennis komen maken in het psychiatrische ziekenhuis. Ze vonden het belangrijk mij te ontmoeten en wilden persoonlijk kennis maken met mij. Ze waren heel aardig tegen mij. Ze vertelden over Care+, dat ze een beschermd-wonen-organisatie zijn, waar meer mensen wonen met dezelfde casus als ik (of vergelijkbaar) en dat ze in fasen werken met hun cliënten. Er zijn vier fasen binnen Care+ en ik zou dan in woonfase één komen. Ze waren bezig met een drugs- en alcoholvrij huis op te starten met 24-uursbegeleiding en daar kon ik eventueel wonen, als mijn behandeling in de afkickkliniek afgelopen was.”

“Uiteindelijk woon ik nu officieel vanaf november 2012 bij Care+ en ik ben nooit in gebruik teruggevallen. Ik doe nu dingen die ik leuk vind en die ik altijd heb willen doen. Ik zit op paardrijden en werk ook twee ochtenden op de manege. Op de dagbesteding van Care+ doe ik koken en bakken en een crea-bea programma. Ik heb een leuke eigen kamer en heb die leuk ingericht met het geld dat ik gespaard heb door geen drugs of alcohol te kopen. Er is altijd iemand om mee te praten als ik het moeilijk heb, bijvoorbeeld als ik zucht heb of last van mijn psyche. Ik voel me serieus genomen door de begeleiding. Ook heb ik een leuke, fijne mentor. Doordat ze mij goed begeleiden en ik mijn ei bij ze kwijt kan, voel ik mij nu mens en vind ik de kracht in mezelf om door te gaan met waar ik mee bezig ben.”

‘Ik kan oprecht zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven gelukkig ben’

Als de toch al moeizame relatie van Laura* na 11 jaar verbroken wordt, raakt ze een belangrijke vertrouwenspersoon kwijt. Ze valt in een zwart gat en doet zelfs een zelfmoordpoging, waardoor ze bij de GGZ belandt. Na een behandeling in een speciale kliniek komt Laura terecht bij Care+, waar ze haar leven weer op de rit krijgt.

“Na verschillende negatieve ervaringen en een jaar op straat geleefd te hebben, heb ik aangedrongen op een doorverwijzing naar de dubbel-diagnosekliniek van Novadic Kentron.

Daar voelde ik me voor het eerst begrepen en werd de diagnose autisme gesteld. Toen vielen voor mij alle puzzelstukjes op zijn plaats. Alles wat er mis was gegaan in mijn leven stond ineens in een ander perspectief.”

“Op aanraden van mijn hulpverlener van Novadic Kentron ben ik kennis gaan maken bij Care+. Het motto van Care+ is dat iedereen (nog) een kans verdient en die besloot ik met beide handen aan te nemen. Het eerste wat me zo goed beviel was de continue aanwezigheid van begeleiding. Ik werd heel open en vriendelijk ontvangen, ik voelde me gelijk op mijn gemak gesteld. Hierdoor werd langzaamaan mijn vertrouwen in de hulpverlening weer hersteld.”

“Iedereen krijgt een eigen zorgplan, wat betekent dat er voor iedereen persoonlijk bekeken wordt wat diegene nodig heeft om vooruit te kunnen. De lijnen binnen Care+ zijn heel kort, dit vind ik erg prettig. Het voordeel hiervan is dat er snel en adequaat op (crisis-)situaties gereageerd wordt. Voor het eerst kwam ik op een dagbesteding, die aangepast werd op mijn kwaliteiten, waardoor ik inmiddels met plezier ga.”

“Ik voel me betrokken bij Care+” aldus Laura, “en ben daarom voorzitter geworden van de cliëntenraad. Dit doe ik met veel plezier. Ik voel me bij Care+ begrepen en serieus genomen. Ik kan oprecht zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven gelukkig ben.”

‘Het mooie van Care+ is dat je het altijd mag proberen’

Moniek* woont pas een paar maanden in een woning van Care+. Daarvoor is ze een poosje behandeld in een kliniek, maar daar zat ze niet echt op haar plaats. “Ik heb me nooit gezien of gehoord gevoeld. Hier heb ik dat wel, meteen vanaf het begin.”

Omdat ze zich niet prettig voelde bij de kliniek waar ze eerst verbleef, wilde Moniek iets anders. Een vriendin wees haar op Care+ en al tijdens het intakegesprek kreeg ze een heel goed gevoel. “Er wordt bij Care+ veel meer van de persoon uitgegaan. Hier kijken ze naar de mogelijkheden, naar wat je wil en wat je kan.”

Toch merkte Moniek dat niet alles zomaar kan. “Mijn doelen heb ik samen met mijn mentor opgesteld. Eigenlijk wilde ik instromen in woonfase 2 of 3, maar uiteindelijk hebben we besloten dat het beter is dat ik woonfase 1 zou beginnen. Daar ben ik nu wel blij om, want ik heb een kleine terugval gehad. Daarom is het beter dat ik hier zit.”

Wat Care+ anders maakt dan de kliniek waar Moniek eerst verbleef, is de persoonlijke benadering, zo is haar ervaring. “Hier krijgt iedereen aandacht, juist ook als het goed met je gaat. Dat zorgt ervoor dat je je gezien en gehoord voelt.” Ook de huiselijke sfeer die in de woning heerst is anders dan in de kliniek. “Daar zijn ze veel strenger op de regeltjes. Maar dat is ook een andere setting.”

De huisgenoten van Moniek variëren in leeftijd en daar is ze blij mee. “Het is goed dat je niet alleen met leeftijdgenoten op een woongroep zit. Je kan ook van elkaar leren, want iedereen is anders.” Ze beseft goed dat het proces van herstel voor iedere bewoner ook anders is. “Niet iedereen kan volledig zelfstandig worden. Maar het mooie van Care+ is dat je het altijd mag proberen.”

‘Mijn doel is dat ik op mezelf kan wonen’

Bas* woont samen met een aantal andere cliënten in een woning in Nunhem. Hij is erg te spreken over de begeleiding en merkt dat het stapje voor stapje beter met hem gaat. “Ik word steeds zelfstandiger. Dat wil ik vasthouden, deze groei.”

“Een kleine etterbak”, zo omschrijft Bas zichzelf. Doordat hij tijdens zijn puberteit met de verkeerde vrienden omging, raakte hij van het rechte pad af. Zijn vader probeerde er van alles aan te doen, maar tevergeefs. Uiteindelijk zag die geen andere oplossing dan Bas uit huis te plaatsen. Een heftige beslissing, maar wel een die positief uitpakt. Want inmiddels woont Bas in het weekend weer bij zijn ouders.

“Doordeweeks heb ik een vaste indeling van de dag. Tussen acht en tien uur ’s ochtends is er begeleiding, die ons helpt met opstarten. Eerst ga ik douchen, daarna samen ontbijten en dan naar de dagbesteding. Bijvoorbeeld om te helpen met het klusteam. Ik kan er ook sporten. Dat is wel nodig, want eigenlijk ben ik te zwaar. Dus ik wil graag afvallen, want dan voel ik me beter in mijn vel.”

Bas is zich helemaal op zijn plek bij Care+. Hij voelt zich oprecht gehoord door zijn mentor. “Als je iets wil, dan wordt het geregeld, bijvoorbeeld een gesprek met een begeleider. Ik hoef geen twee, drie dagen te wachten voordat ik iemand kan spreken. Daardoor heb ik echt een supergoeie band met mijn mentor. Hij is altijd vriendelijk, zolang je maar eerlijk bent.”

“Ik ben mezelf anders gaan zien” zo vertelt Bas. “Ik durf mezelf weer in de spiegel aan te kijken.” Hij is ervan overtuigd dat hij dit zelfvertrouwen te danken heeft aan de intensieve persoonlijke begeleiding. “Je teamleider ziet het meteen als het niet goed met je gaat. En of je nu wil of niet, dan moet je er wel over praten en dan komt het eruit. Eerst kon ik dat helemaal niet. Hier heb ik dat geleerd.”

Vanaf het moment hij bij Care+ woont, heeft Bas een stijgende lijn opgepakt. “Dankzij Care+ ben ik erachter gekomen dat ik last heb van ADHD en autisme. Daar kan ik nu aan werken en dat lukt ook. Het gaat steeds beter met me.” Hij heeft een duidelijk doel voor ogen. “Ik zit nu in woonfase 1, maar mijn doel is dat ik op mezelf kan wonen met ambulante begeleiding. Daar werk ik naartoe.”

* De namen van de bewoners in deze verhalen zijn niet echt.